สำรวจผลกระทบของการพัฒนาห่วงโซ่คุณค่า และการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น กรณีศึกษาชาวนาใน Asutuare ในเขต Shai-Osudoku ของประเทศกานา โดยการศึกษาบทบาทต่างๆของผู้เกี่ยวข้อง ผลลัพธ์จากการศึกษาการพัฒนาห่วงโซ่คุณค่า และการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นมีส่วนช่วยในการสร้างงาน การปรับปรุงรายได้ และการลดความยากจน การศึกษานี้ยังเผยให้เห็นถึงความท้าทาย เช่น การเข้าถึงแหล่งเงินทุนที่จำกัด, สิ่งอำนวยความสะดวกในการแปรรูปที่ไม่เพียงพอ และโครงสร้างพื้นฐานที่ดี ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อศักยภาพอย่างเต็มที่ของการพัฒนา

การสำรวจห่วงโซ่คุณค่าของเหลือจากมะพร้าวในประเทศกานาโดยมองหาความเป็นไปได้ในการนำมาใช้ประโยขน์เพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจหมุนเวียนและการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น โดยกล่าวถึงวิธีในการนำของเหลือจากมะพร้าวที่ถูกทิ้งมาแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีมูลค่า ลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสร้างโอกาสทางเศรษฐกิจ โดยตรวจสอบขั้นตอนต่างๆ ของห่วงโซ่คุณค่าของเศษกะทิตั้งแต่การเก็บรวบรวม การแปรรูป และการตลาดการศึกษานี้ยังเน้นย้ำบทบาทของการรวมมือกันระหว่างหน่วยงานต่างๆที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งการใช้นวัตกรรมต่างๆ ซึ่งจะนำไปสู่การสร้างงาน, การยกระดับคุณภาพชีวิต และการพัฒนาอย่างยั่งยืนให้แก่ธุรกิจท้องถิ่น

รูปแบบการเรียนรู้ของนักศึกษาในการเป็นผู้ประกอบการ โดยผสมผสานเอกลักษณ์ท้องถิ่น, ภูมิปัญญา, ความหลากหลายทางวัฒนธรรม และค่านิยมชุมชน เพื่อเพิ่มทักษะในการทำธุรกิจแบบสร้างสรรค์ เน้นความสำคัญของการใช้ประโยชน์จากวัฒนธรรมและความรู้ดั้งเดิมในการสร้างแนวคิดนวัตกรรม และรูปแบบการพัฒนาขีดความสามารถในการเป็นผู้ประกอบการ ซึ่งจะมีส่วนร่วมในการพัฒนาเศรษฐกิจ และความยั่งยืนของท้องถิ่น

ศักยภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่นที่ซ่อนอยู่ในผ้าทอ Krowe Sikka ในฐานะเครื่องมือสำหรับการเพิ่มขีดความสามารถทางเศรษฐกิจในภูมิภาคอย่างสร้างสรรค์ โดยเน้นถึงวิธีการนำความรู้และทักษะดั้งเดิมที่เกี่ยวข้องกับการสร้างสรรค์ผ้าทอเหล่านี้ มาใช้เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจท้องถิ่น โดยการส่งเสริมมรดกทางวัฒนธรรม, สร้างโอกาสการจ้างงาน และส่งเสริมผู้ประกอบการในท้องถิ่น ทั้งยังพูดถึงความสำคัญของการอนุรักษ์และใช้ประโยชน์จากภูมิปัญญาท้องถิ่นซึ่งไม่เพียงแต่เพื่อความยั่งยืนทางวัฒนธรรมแต่ยังเพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจด้วย

ความสำคัญของความต้องการผลิตภัณฑ์และบริการทางการเงินที่เหมาะสมกับความต้องการของ SMEs ผ่านโครงสร้างการเงินขนาดเล็กให้กับธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) โดยเน้นการสนับสนุนทางการเงินที่เข้าถึงได้สำหรับ SMEs ซึ่งจะช่วยส่งเสริมการเติบโต, การสร้างนวัตกรรม และเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน ทั้งยังมีส่วนช่วยให้สามารถลงทุนในด้านการวิจัยและพัฒนา, ปรับปรุงการจัดการธุรกิจ และเพิ่มประสิทธิภาพการสร้างแบรนด์ กรณีศึกษา West Java อินโดนีเซีย

ความจำเป็นเร่งด่วนในการพัฒนาความรู้ทางการเงิน โดยเฉพาะด้านบัญชีสำหรับธุรกิจขนาดย่อม ขนาดเล็ก และขนาดกลาง (MSMEs) เพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันให้กับธุรกิจ บทความยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นมาใช้ในการจัดการทางการเงิน ซึ่งช่วยให้เกิดความเข้าใจและจัดการด้านการเงินที่ดีขึ้น สร้างการเติบโตและมีส่วนร่วมในการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ

การนำภูมิปัญญาท้องถิ่น ซึ่งรวมถึงประเพณี วัฒนธรรม ทักษะ และความรู้ มาใช้ในการพัฒนาและขับเคลื่อนเศรษฐกิจให้เติบโตอย่างยั่งยืน ผ่านแนวคิด “เศรษฐกิจสร้างสรรค์” บทความยังเน้นย้ำถึงการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นไปปรับใช้ในผลิตภัณฑ์และบริการที่มีเอกลักษณ์ ซึ่งไม่เพียงแต่รักษามรดกทางวัฒนธรรม แต่ยังสามารถแข่งขันในตลาดโลกได้ นำไปสู่การเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาชุมชน ในบทความยังเน้นย้ำความสำคัญของความร่วมมือ, การใช้นวัตกรรม และการสนับสนุนธุรกิจในท้องถิ่นเพื่อการบรรลุเป้าหมายที่วางไว้

ผลกระทบของภูมิปัญญาท้องถิ่น ที่มีต่อความสามารถในการแข่งขันของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (Micro Enterprises) ซึ่งถือได้ว่ามีบทบาทสำคัญในการสร้างรายได้ให้แก่ท้องถิ่น โดยมองว่า “เศรษฐกิจสร้างสรรค์” เป็นแนวทางหนึ่งที่จะช่วยเพิ่มขึีดความสามารถดังกล่าวได้ ผ่านกรณีศึกษาภูมิภาค Cirebon ในอินโดนีเซียซึ่งเป็นที่รู้จักในด้านมรดกทางวัฒนธรรมที่หลากหลาย

แนวทางในการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมในอุตสาหกรรมผ้าบาติก โดยมุ่งเน้นไปที่กรณีศึกษาของนวัตกรรมผ้าบาติก "Geblek Renteng" ใน Kulon Progo, Yogyakarta วิเคราะห์ว่าผู้ประกอบการและรัฐบาลสามารถทำงานร่วมกันเพื่อปกป้องคุณค่าทางวัฒนธรรมไปพร้อมกับส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจได้อย่างไร การศึกษาเน้นย้ำถึงความสำคัญของการทำความเข้าใจความหมาย และองค์ความรู้ที่อยู่เบื้องหลังลวดลายผ้าบาติก เพื่อส่งเสริมการศึกษาทางวัฒนธรรม และปรับแนวทางของธุรกิจให้สอดคล้องกับเป้าหมายการพัฒนาผ้าบาติกอย่างยั่งยืน

แนวคิดการพัฒนาเศษรฐกิจแบบองค์รวม (Inclusive economic development) ซึ่งมองว่าเป็นแนวทางที่จะช่วยแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำและความไม่ยั่งยืน ซึ่งเป็นผลกระทบมาจากแนวทางการพัฒนาเศรษฐกิจแบบดั้งเดิมได้ ในบทความดังกล่าวเชื่อว่ากลไกสำคัญที่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจแบบองค์รวม คือ วิสาหกิจเพื่อสังคม (social enterprises) โดยมองว่าวิสาหกิจเพื่อสังคมเป็นทางเลือกที่ดีกว่าองค์กรทั้งที่แสวงหาผลกำไรและไม่แสวงหาผลกำไรในรูปแบบดั้งเดิม

การนำเอาแนวคิดการพัฒนาเศรษฐกิจ (Economic development) มาประยุกค์ใช้ในการพัฒนาเศษรฐกิจท้องถิ่น (Local economic development) โดยคำนึงถึงบริบท, ทรัพยากร และผู้มีส่วนร่วมในท้องถิ่น สู่การพัฒนาเชิงนโยบายเพื่อสร้างโอกาศ และพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนอย่างยั่งยืน

บทบาทความสำคัญของนโยบายการพัฒนาท้องถิ่น ในการเสริมสร้างสภาพแวดล้อมทางธุรกิจที่เหมาะสมต่อการพัฒนาของผู้ประกอบการท้องถิ่น อาทิ การลดความซับซ้อนของกฎระเบียบ, การลดภาษีท้องถิ่น และการให้สิทธิประโยชน์ต่างๆ เพื่อใช้กระตุ้นการประกอบการธุรกิจท้องถิ่น ซึ่งจะเป็นกลไกหลักก่อให้เกิดการจ้างงาน, เสริมสร้างรายได้ และช่วยขับเคลื่อนเศรษฐกิจท้องถิ่น