ศึกษาเรื่องการพัฒนาธุรกิจท้องถิ่นในพื้นที่ชนบทและศูนย์กลางเมืองขนาดเล็กและขนาดกลาง (SIUC) ในมุมมองของการวิเคราะห์ปัจจัยต่างๆทีมีผลต่อการพัฒนา อาทิ การวิเคราะห์รูปแบบ และข้อจำกัดของกลยุทธ์ที่ใช้ในการพัฒนา, ประเด็นปัญหาเชิงพื้นที่ในการกำหนดขอบเขตระหว่างชนบนและเมือง เพื่อหาปัญหาที่แท้จริง, ประเด็นการปรับตัวตามการเปลี่ยนแปลงให้ทันยคโลกาภิวัตน์ ในงานวิจัยชิ้นนี้ยังนำเสนอกรอบการพัฒนาธุรกิจ และเศรษฐกิจชุมชน และยังเน้นย้ำประเด็นด้านการส่งเสริมการเป็นผู้ประกอบการ ในมิติของความไม่เท่าเทียมกันในการพัฒนา, ความรับผิดชอบ และโครงสร้างพื้นฐาน

ธุรกิจเพื่อสังคมสามารถแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ในชนบท โดยเน้นความเชื่อมโยงระหว่างความต้องการในชนบท และแนวทางแก้ไขที่เกิดขึ้นผ่านธุรกิจเพื่อสังคม โดยใช้การศึกษาเชิงสำรวจในพื้นที่ชนบทของสกอตแลนด์ ทั้งยังชี้ให้เห็นถึงบทบาทของธุรกิจเพื่อสังคมในการส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจที่ยั่งยืน, การให้บริการสาธารณะที่จำเป็น, การสร้างความสามัคคีในชุมชน และการสร้างสินค้า/บริการที่ตรงกับความต้องการของชุมชน บทความได้เสนอให้ก้าวข้ามแนวทางการกำหนดนโยบายการพัฒนาเศรษฐกิจแบบดั้งเดิม นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความสำคัญของการทำงานร่วมกันระหว่างธุรกิจเพื่อสังคม และหน่วยงานสาธารณะเพื่อสร้างความเชื่อใจของคนในชุมชน และปลดล็อกศักยภาพของธุรกิจเพื่อสังคมในชนบทอย่างเต็มที่

โปรแกรมการศึกษาการเสริมสร้างการพัฒนา และการเติบโตของผู้ประกอบการ (EDGE) ซึ่งมีเป้าหมายหลัก คือ การเพิ่มขีดความสามารถของชุมชน, ส่งเสริมกิจกรรมการประกอบการ และส่งเสริมการเป็นผู้ประกอบการเพื่อสังคมภายในท้องถิ่น อย่างไรก็ตามบทความยนังเน้นย้ำถึงความท้าทายที่โครงการ EDGE ต้องเผชิญ อาทิ การขาดการบูรณาการเข้ากับท้องถิ่น, การได้รับการยอมรับอย่างจำกัด และการขาดการสนับสนุนจากผู้นำท้องถิ่น
สำรวจแบบจำลองการพัฒนาที่เน้นความสำคัญของการปฏิสัมพันธ์ในชุมชนในการส่งเสริมการเป็นผู้ประกอบการท้องถิ่น แบบจำลองนี้สร้างขึ้นบนพื้นฐานของทฤษฎีสนามปฏิสัมพันธ์ของชุมชน ซึ่งเสนอว่าการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นอย่างยั่งยืนนั้นสามารถทำได้ดีที่สุดผ่านการมีส่วนร่วมและความร่วมมือที่แข็งขันของสมาชิกในชุมชน ทฤษฎีนี้เน้นถึงความสำคัญของเครือข่ายสังคม ค่านิยมทางวัฒนธรรม และความรู้ท้องถิ่นในการเสริมสร้างศักยภาพของผู้ประกอบการและเพิ่มพูนความสามารถของพวกเขา การศึกษานี้ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับวิธีที่กิจการท้องถิ่นสามารถใช้ประโยชน์จากทรัพยากรของชุมชนและทุนทางสังคมในการสร้างธุรกิจที่ยืดหยุ่นและยั่งยืน

บทบาทความสำคัญของมหาวิทยาลัยในการยกระดับขีดความสามารถทางเศรษฐกิจท้องถิ่นเมื่อต้องเผชิญกับภาวะโลกาภิวัตน์ โดยการให้การวิเคราะห์เชิงนโยบาย และการให้คำแนะนำด้านการพัฒนาทักษะทางธุรกิจของนักศึกษาและผู้อยู่อาศัยในท้องถิ่น อาทิ การสร้างองค์ความรู้, ปฏิสัมพันธ์ของบริษัทขนาดเล็ก, การสนับสนุนโครงสร้างพื้นฐาน, ทรัพยากรมนุษย์, องค์กรขนาดใหญ่, อุปสงค์ในท้องถิ่น, การค้าระหว่างภูมิภาค และความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านในการกำหนดรูปแบบเศรษฐกิจท้องถิ่น ซึ่งจะมีส่วนช่วยในการสร้างงาน, การเติบโตทางเศรษฐกิจ, การมีส่วนร่วมกับชุมชนและธุรกิจในท้องถิ่น มหาวิทยาลัยยังสามารถสนับสนุนการพัฒนาโซ่อุปทานในท้องถิ่นและยกระดับมาตรฐานคุณภาพชึวิตให้ดีขึ้น

ศึกษารูปแบบความร่วมมือจำนวน 2 รูปแบบ ได้แก่ pro-active actions และ reactive actions ในกลุ่มธุรกิจขนาดเล็ก และขนาดเล็กมากในหมู่บ้านท่องเที่ยวในภูมิภาคเทือกเขาพิเรนีส งานวิจัยเน้นความสำคัญของกลยุทธ์โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน, บทบาทของวัฒนธรรมท้องถิ่น และอัตลักษณ์ในการส่งเสริมการดำเนินการทางธุรกิจแบบร่วมมือกันนอกจากนั้นยังกล่าวถึงความท้าทายที่ธุรกิจเหล่านี้ต้องเผชิญ พร้อมทั้งแนวทางการแก้ไขในเชิงนวัตกรรมที่จะช่วยในการก้าวข้ามความท้าทายเหล่านั้น

บทบาทของธุรกิจเพื่อสังคมในการพัฒนาระดับภูมิภาค มีเป้าหมายในการสร้างธุรกิจที่ทำคำนึงถึงสังคมและ/หรือสิ่งแวดล้อมเป็นหลัก พร้อมกับนั้นก็ยังสามารถการสร้างรายได้มากพอต่อการเติบโตทางธุรกิจด้วย บทความยังระบุถึงความท้าทายในการพัฒนา 5 ประการ และให้คำแนะนำเพื่อเอาชนะความท้าทายเหล่านี้ โดยมองว่ากิจการเพื่อสังคมมีศักยภาพที่จะส่งผลกระทบต่อปัจจัยต่างๆในการพัฒนาในระดับภูมิภาค เช่น การเพิ่มรายได้, ภาษีที่เพิ่มขึ้น, การพัฒนาพื้นที่, การปรับปรุงอาคาร, การลดการจ่ายสวัสดิการ, การขยายทรัพยากร, การเสริมสร้างทุนทางสังคม, การเสริมสร้างศักยภาพของชุมชน และการสร้างประชาธิปไตยในท้องถิ่น

ศึกษาผลกระทบของการส่งเสริม และปรับใช้โมเดลธุรกิจท้องถิ่นแบบยั่งยืนในโรมาเนีย โดยเลือกศึกษาในกลุ่มธุรกิจอาหาร และการสร้างที่อยู่อาศัยโดยใช้วัสดุจากธรรมชาติ เช่น ผนังอิฐดิบ พื้นไม้ก๊อก และกระเบื้องโมเสก เนื่องจากมองว่าทั้ง 2 กลุ่มมีบทบาทสำคัญในการเพิ่มการบริโภคภายในท้องถิ่น และยังช่วยลดปริมาณการปล่อยคาร์บอนไดออกไซด์ได้ โดยมีเป้าหมายเพื่อแสดงให้เห็นว่าสามารถสร้างธุรกิจที่ยั่งยืน และสนับสนุนให้ชุมชนบริโภคผลิตภัณฑ์ในท้องถิ่นที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมได้อย่างไร

การศึกษาโครงการร่วมทุนต้นแบบ Nothing-to-Waste (NoWaste21) ซึ่งเป็นองค์กรไม่แสวงผลกำไร ในเมืองเทสซาโลนิกิตะวันตก ประเทศกรีซ โดยมีเป้าหมายในการสร้างความตระหนักรู้, ส่งเสริมการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน และการนำแนวคิดเศรษฐกิจหมุนเวียนไปปฏิบัติจริงในธุรกิจท้องถิ่นจำนวน 24 แห่ง ผ่านการสื่อสารและการให้ความรู้อย่างต่อเนื่องตลอดทั้งโครงการ พวกเขาจัดตั้งพื้นที่สีเขียว 29 จุด สำหรับแยกขยะ 6 ประเภท ได้แก่ กระดาษ, ขวด PET, พลาสติกและโลหะ, กล่องกระดาษ Tetrapak, อุปกรณ์ไฟฟ้า, แบตเตอรี่ และน้ำมันปรุงอาหาร ซึ่งส่งผลให้สามารถรวบรวมวัสดุรีไซเคิลได้มากกว่า 6.5 ตัน

โครงการ LEGI ของรัฐบาลสหราชอาณาจักร ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อส่งเสริมการฟื้นฟูในพื้นที่ด้อยโอกาสในอังกฤษผ่านการเป็นผู้ประกอบการ และการทำธุรกิจ ตัวโครงการมุ่งเน้นไปที่การเพิ่มกิจกรรมของผู้ประกอบการ, สนับสนุนการเติบโตที่ยั่งยืน, ลดอัตราความล้มเหลวทางธุรกิจ และดึงดูดการลงทุนภายในเขตเมืองที่ขาดแคลน บทความยังศึกษาถึงโอกาส และความท้าทายต่างๆที่อาจเกิดขึ้นในระยะที่ธุรกิจท้องถิ่นกำลังอยู่ในช่วงการเติบโต

ศึกษาการประยุกต์ใช้แนวคิด “Gamification” ซึ่งมีหลักคิดเกี่ยวกับการใช้องค์ประกอบของเกมในบริบทที่ไม่ใช่เกมเพื่อกระตุุ้นการเรียนรู้ ตัวบทความยังได้พยายามหาคำตอบว่าแนวคิดดังกล่าวจะสามารถหลอมรวมเข้ากับระบบองค์กรได้อย่างไร และจะสามารถนำแนวคิดนี้ไปใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพในบริษัทต่างๆได้อย่างไรบ้าง โดยเน้นการผสานรวม องค์ประกอบของเกม, กลไก และพลวัต (M&Ds) เข้ากับระบบขององค์กร เพื่อเป้าหมายหลักในการเพิ่มแรงจูงใจ และการมีส่วนร่วมของพนักงาน พร้อมทั้งเก็บข้อมูลเชิงลึกสำหรับการพัฒนาธุรกิจในอนาคต

ความเป็นไปได้ของต้นแบบการประกอบการ โดยอ้างอิงแนวคิด “ธุรกิจเพื่อชุมชน” เพื่อยกระดับคุณภาพความเป็นอยู่ และส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจเชิงสังคมในอินเดีย โดยใช้ต้นแบบศึกษาจาก GMCL ซึ่งเป็นบริษัทที่ใช้องค์ความรู้ท้องถิ่นด้านสมุนไพร ในการจัดหาวัตถุดิบสำหรับผลิตยา เป็นตัวกลางระหว่างเกษตรกรและบริษัทผลิตยา ทั้งยังมีความเกี่ยวเนื่องกับความเป็นอยู่ของคนในท้องถิ่นกว่า 1,300 ครัวเรือน โดยมองว่าเป็นแนวทางการทำธุรกิจที่สามารถเติบโตไปพร้อมกับชุมชนอย่างยั่งยืนได้

จัดการระบบความรู้สมัยใหม่เกี่ยวกับ “การตลาดทางสังคม” จากมุมมองของการวิจัยธุรกิจเพื่อสังคม เพื่อวิเคราะห์ผลกระทบ และกลยุทธ์ต่าง ๆ รวมไปถึงการเติมเต็มช่องว่างขององค์ความรู้ที่เกี่ยวของกับการเป็น “ผู้ประกอบการเพื่อสังคม” ซึ่งเป็นการผสมผสานระหว่าง "การประกอบการธุรกิจ กับการทำเพื่อสังคม" เพื่อการพัฒนาสู่ธุรกิจเพื่อสังคมที่สามารถสร้างสรรค์ทั้งมูลค่าทางเศรษฐกิจ และส่งมอบคุณค่าทางสังคมได้