วิเคราะห์เชิงวิพากษ์เกี่ยวกับโอกาสและอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้นของโครงการ Local Enterprise Growth Initiative (LEGI) ซึ่งมีเป้าหมายในการส่งเสริมการฟื้นฟูพื้นที่ด้อยโอกาสในอังกฤษ ผ่านการสนับสนุนวิสาหกิจ และการจ้างงานท้องถิ่น ตัวโครงการมุ่งเน้นการส่งเสริมการสร้างผู้ประกอบการ, ช่วยดึงดูดนักลงทุน และพัฒนาทักษะในชุมชนที่ด้อยโอกาส นักวิจัยให้ความเห็นว่าโครงการ LEGI มีส่วนช่วยในการพัฒนาแนวทางในการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นโดยปรับให้เหมาะสมกับบริบท และการเน้นความร่วมมือระหว่างหน่วยงานท้องถิ่น ธุรกิจ และองค์กรชุมชน บทความยังชี้ให้เห็นถึงความท้าทายที่อาจเกิดขึ้น อาทิ ประสิทธิภาพในการประสานงานระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย, ความยากลำบากในการวัดผลกระทบระยะยาว และความเสี่ยงในการย้ายกิจกรรมทางเศรษฐกิจจากพื้นที่อื่น และยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของการแก้ไขปัญหาเหล่านี้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของโครงการในการกระตุ้นการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืนในพื้นที่ด้อยโอกาส

ศึกษาบทบาทขององค์กรวิสาหกิจชุมชนที่ก่อตั้งขึ้นภายในชุมชนท้องถิ่น ในการมีส่วนร่วมในกลยุทธ์การฟื้นฟู, การพัฒนาชุมชน, การสร้างทุนทางสังคม และการส่งเสริมประชาสังคมในประเทศอังกฤษ และเวลส์ สหราชอาณาจักร พร้อมทั้งทำการศึกษาเปรียบเทียบกับประเทศอื่นๆร่วมด้วย โดยเฉพาะสหรัฐอเมริกา นอกจากนี้นักวิจัยยังได้พยายามหาคำตอบของประเด็นคำถามที่สำคัญเกี่ยวกับการจัดการองค์กรดังกล่าว ในมิติของขอบเขตการมีส่วนร่วมในกลยุทธ์การฟื้นฟูท้องถิ่น และผลกระทบที่อาจเกิดขึ้น, ความหลากหลายของผู้มีส่วนร่วม, ระดับของผลปะรโยชน์ที่ได้รับ โดยเฉพาะการได้มา และการจัดการสินทรัพย์

ศึกษาบทบาทของการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในฐานะเครื่องมือในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และรักษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมในบริบทของการเปลี่ยนแปลงทางสังคม และสิ่งแวดล้อมที่รวดเร็ว กรณีศึกษาพื้นที่เทลากา มังกูนัน ประเทศอินโดนีเซีย นักวิจัยเลือก “พิธีนยาดรัน” ซึ่งเป็นพิธีดั้งเดิมในพื้นที่เป็นกรณีศึกษา ใช้วิธีวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพผ่านวิธีการถ่ายทอดแนวปฏิบัติดังกล่าวจากรุ่นสู่รุ่นเพื่อส่งเสริมการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม พวกเขาพบว่าแนวทางดังกล่าวถูกรักษา และส่งต่อผ่านการขัดเกลาทางสังคมทั้ง ครอบครัว, การมีส่วนร่วมของชุมชน และสื่อต่างๆ ประเพณีดังกล่าวยังสะท้อนคุณค่าของการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน, การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม, การแลกเปลี่ยนข้อมูล และการเคารพสิ่งแวดล้อมในเชิงการรักษาความรู้ทางนิเวศวิทยาท้องถิ่น การศึกษานี้เน้นย้ำถึงความจำเป็นในการบูรณาการความรู้ท้องถิ่นเข้ากับนโยบายการจัดการสิ่งแวดล้อมสมัยใหม่

ศึกษาบทบาทของ inclusive finance ในการส่งเสริมการเติบโตและการพัฒนาอย่างมีส่วนร่วม นักวิจัยนำเสนอแนวคิดที่ว่าการเงินในรูปแบบดังกล่าวช่วยเพิ่มโอกาสในการเข้าถึงการเงิน, ความเท่าเทียมทางการเงินได้, การลดความยากจน และความเหลื่อมล้ำ นอกจากนี้นักวิจัยยังได้ทำการศึกษาเพิ่มเติมในประเด็นของผลกระทบจากการเข้าถึงการบริการทางการเงินต่อความสามารถในการส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจ, ลดความเหลื่อมล้ำทางรายได้ และปรับปรุงสวัสดิการ อาทิ การใช้ mobile banking, สินเชื่อรายย่อย และโครงการให้ความรู้ทางการเงิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มผู้มีรายได้น้อยและผู้ด้อยโอกาส เพื่อสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืนและครอบคลุม

บทวิเคราะห์ และสังเคราะห์จากองค์ความรู้ และงานวิจัยต่างๆ ของทาง Asian Development Bank (ADB) โดยมุ่งเน้นในเรื่องที่เกี่ยวกับการเติบโต และการพัฒนาอย่างมีส่วนร่วม แม้ว่าจะยังไม่มีคำจำกัดความที่เป็นที่ยอมรับร่วมกัน แต่โดยทั่วไปแล้วจะให้ความหมายถึง "การเติบโตแบบองค์รวมอย่างเท่าเทียมกัน" ทั้งในมิติทางเศรษฐกิจ, สังคม และสถาบัน ทาง ADB เองได้แนะนำมาตรการต่างๆ เพื่อให้สามารถบรรลุการเติบโตอย่างมีส่วนร่วม รวมถึงการส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืน, การสร้างความเท่าเทียมทางการเมือง, การเสริมสร้างขีดความสามารถ และการสร้างโครงข่ายรองรับทางสังคม

วิเคราะห์แนวคิด "การเติบโตอย่างมีส่วนร่วม" (Inclusive Growth) ในบริบทของเมืองอย่างละเอียด แม้ว่าผู้เขียนจะยอมรับถึงความสำคัญของแนวคิดนี้ในการเชื่อมโยงการพัฒนาเศรษฐกิจกับการกระจายผลประโยชน์ แต่ได้มีการตั้งข้อสังเกตว่าการเติบโตอย่างมีส่วนร่วมยังคงเป็นแนวคิดที่คลุมเครือ มักถูกนิยามอย่างไม่ชัดเจน และนำไปใช้อย่างไม่สม่ำเสมอ บทความยังชี้ให้เห็นถึงความเชื่อมั่นที่มากเกินไปในความสามารถของรัฐบาลท้องถิ่นในการกระตุ้นและกำหนดรูปแบบการเติบโต รวมถึงกรณีศึกษาที่ประสบความสำเร็จก็ยังมีไม่มากพอ ผู้เขียนได้ให้ความเห็นว่าการเติบโตอย่างมีส่วนร่วมเป็นการพัฒนาที่ดีกว่าการมุ่งเน้นเฉพาะการเติบโตเพียงอย่างเดียว และเน้นย้ำถึงความจำเป็นของการมีส่วนร่วมจากรัฐบาล

ศึกษาผลกระทบของธุรกิจโรงแรมที่มีต่อระบบเศรษฐกิจท้องถิ่น โดยใช้การวิเคราะห์ห่วงโซ่คุณค่าของธุรกิจโรงแรมแต่ละแห่ง อาทิ การสำรวจว่าธุรกิจโรงแรมสามารถสร้างงาน, มีการจัดหาวัตถุดิบในท้องถิ่น, การดึงดูดนักท่องเที่ยว และมีส่วนช่วยในการพัฒนาเศรษฐกิจในชุมชนอย่างไร เพื่อให้เกิดความเข้าใจห่วงโซ่คุณค่าดังกล่าวอย่างชัดเจนว่าสามารถสร้างมูลค่าเพิ่ม และเกิดการกระจายสู่ท้องถิ่นได้อย่างไร นักวิจัยจึงได้แบ่งการวิเคราะห์ห่วงโซ่คุณค่าโดยแยกย่อยไปตามกิจกรรมในการดำเนิงานในส่วนต่างๆของธุรกิจ พร้อมทั้งวัดผลกระทบทางเศรษฐกิจของโรงแรม และระบุวิธีการเพิ่มการมีส่วนร่วมเชิงบวกต่อการพัฒนาท้องถิ่นให้มากที่สุด นอกจากนี้ ยังมีการวิเคราะห์ว่าโรงแรมสามารถเพิ่มการจ้างงาน, สร้างการสนับสนุนธุรกิจท้องถิ่น และส่งเสริมการพัฒนาทักษะได้อย่างไร

นำเสนอต้นแบบระบบนิเวศทางธุรกิจ 2 รูปแบบในอุตสาหกรรมผลิตน้ำผึ้ง ได้แก่ รูปแบบที่ยึดการประกอบการเป็นศูนย์กลาง ซึ่งจะเน้นไปที่การให้บริษัทเป็นผู้นำในการประสานงานกิจกรรมต่างๆ และรูปแบบที่มีชุมชนเป็นศูนย์กลาง ที่เน้นความร่วมมือระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่หลากหลาย ต้นแบบระบบนิเวศทางธุรกิจเหล่านี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อแก้ไขปัญหาที่เศรษฐกิจที่ชนบทกำลังเผชิญอยู่ อาทิ การเข้าถึงตลาด, ทรัพยากร และเทคโนโลยีที่จำกัด โดยการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรท้องถิ่นและการส่งเสริมด้านความร่วมมือ ผู้วิจัยเชื่อว่าต้นแบบเหล่านี้มีศักยภาพในการเพิ่มการพัฒนาชนบท ปรับปรุงการเข้าถึงตลาด และเพิ่มโอกาสทางเศรษฐกิจสำหรับผู้ผลิตรายย่อยและการประกอบการในภูมิภาคที่กำลังพัฒนาได้ บทความนี้ยังอภิปรายถึงความสำคัญของการพัฒนาทักษะผู้ประกอบการ, การเข้าถึงบริการทางการเงินและธุรกิจ และการสนับสนุนนวัตกรรมและเทคโนโลยีเพื่อปรับปรุงผลิตภาพในพื้นที่ชนบท นอกจากนี้ยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของการสร้างความร่วมมือระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่างๆ ในห่วงโซ่คุณค่าเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและสร้างผลประโยชน์ร่วมกัน

นำเสนอภาพรวมที่ครอบคลุมเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมของกิจการเพื่อสังคมใน 7 ประเทศ โดยมุ่งแก้ไขปัญหาทางสังคมและสิ่งแวดล้อมที่หลากหลายครอบคลุมหลากหลายภาคส่วนของเศรษฐกิจ บทความเน้นย้ำถึงบทบาทสำคัญของผู้หญิงและคนรุ่นใหม่ในการนำกิจการเหล่านี้ ทั้งยังศึกษากรอบนโยบาย, ระบบนิเวศสนับสนุน และความต้องการทางการเงินของกิจการเพื่อสังคมในแต่ละประเทศ, การเติบโต, ความท้าทาย และศักยภาพในการพัฒนาในอนาคต โดยพบว่ากิจการเพื่อสังคมมีบทบาทสำคัญในการเติมเต็มช่องว่างในการบริการจัดการเชิงสาธารณะของทางรัฐ และเป็นทางเลือกที่มีต้นทุนไม่สูงมากสำหรับภาคเอกชน นอกจากนี้ยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของการสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยเพื่อส่งเสริมการเติบโตของกิจการเพื่อสังคมในภูมิภาคนี้

ศึกษาบทบาทของการสร้างเครือข่ายต่อการพัฒนาวิสาหกิจ จากกรณีศึกษาในยุโรปตะวันออก และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บทความพูดถึงตัวอย่างของความร่วมมือด้านสินเชื่อรายย่อยเพื่อส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจและการบรรเทาความยากจนในประเทศที่กำลังพัฒนา 2 ตัวอย่างด้วยกัน ได้แก่ กรณีศึกษาความร่วมมือด้านโครงสร้างไมโครไฟแนนซ์ในบังกลาเทศ และกรณีศึกษาความร่วมมือเชิงสถาบันไมโครไฟแนนซ์ในฟิลิปปินส์ บทความได้เน้นย้ำว่าเครือข่าย และทุนทางสังคมเป็นปัจจัยสำคัญในการเริ่มต้นธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ โดยเฉพาะสำหรับผู้ประกอบการที่เป็นผู้อพยพ บทความยังเน้นให้เห็นถึงคุณค่าของแนวทางการทำงานร่วมกันในการส่งเสริมการประกอบการและการเติบโตทางเศรษฐกิจในภูมิภาคเหล่านี้ โดยวิเคราะห์กรณีศึกษาต่างๆ นอกจากนี้ ยังอภิปรายถึงความสำคัญของการสร้างเครือข่ายและความร่วมมือในการพัฒนาวิสาหกิจขนาดเล็ก โดยเฉพาะในบริบทของประเทศกำลังพัฒนา การศึกษานี้ให้ข้อมูลเชิงลึกที่มีคุณค่าสำหรับผู้กำหนดนโยบายและผู้ปฏิบัติงานในด้านการพัฒนาเศรษฐกิจและการส่งเสริมผู้ประกอบการ

ศึกษาผลกระทบของความสามาถในการประกอบการต่อการเติบโตของ SMEs ในพื้นที่เมืองคิกาลี และเขตกาซาโบ ร่วมกับนโยบาย และความสนุบสนุนต่างๆจากทางภาครัฐ งานวิจัยพบว่าผู้ประกอบการส่วนมากยังขาดความรู้ ทักษะ และประสบการณ์ในด้านการบริหารธุรกิจ, การดูแลลูกค้า, การจัดการทางการเงิน, การผลิต ซึ่งเป็นปัจจัยที่นักวิจัยมองว่ามีผลต่อประสิทธิภาพในการประกอบการธุรกิจ และมองว่าการมีความรู้ ทักษะ และประสบการณ์ที่มาก และดีเพียงพอขะช่วยให้ธุรกิจสามารถเติบโตได้ แม้จะได้รับอิทธิพลจากความท้าทายด้านการเงิน อาทิ สินเชื่อที่อยู่อาศัย, หลักทรัพย์ค้ำประกัน, ภาษี และค่าเช่าที่

ศึกษาแบบจำลองเชิงทฤษฏีที่ว่าด้วยความสามารถ และอิทธิพลของผู้ประกอบการต่อการดำเนินงานของธุรกิจ โดยระบุปัจจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเป็นผู้ประกอบการและ/หรือความสามารถที่ส่งผลต่อความสามารถของผู้ประกอบการ ทั้งปัจจัยภายใน อาทิ การฝึกอบรม, ประสบการณ์ และความมั่นใจ รวมถึงปัจจัยภายนอก อาทิ ความยั่งยืนของสิ่งแวดล้อม และการทำงานร่วมกับองค์กรต่างๆ งานวิจัยทำการศึกษษผ่านกรณีของบริษัทท่องเที่ยวในภูมิภาค Mar Menor (สเปน) โดยพบว่าความมั่นใจของผู้ประกอบการและความยั่งยืนของสิ่งแวดล้อมมีอิทธิพลเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญต่อผลการดำเนินงาน และความสำเร็จของธุรกิจการท่องเที่ยวมากที่สุด