ศึกษาผลกระทบของต้นแบบความร่วมมือทางธุรกิจ และชุมชนเชิงนวัตกรรม จำนวน 2 แบบ ซึ่งมองว่าเป็นต้นแบบที่มีศักยภาพในการแก้ปัญหาความยากจน และการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพไปพร้อมๆ กัน ได้แก่ รูปแบบธุรกิจท้องถิ่น ซึ่งใช้ทรัพยากรท้องถิ่นเป็นหลัก และรูปแบบการลงทุนระดับโลก ที่เกี่ยวข้องกับองค์กรและสถาบันทั้งในระดับท้องถิ่นและระดับโลก

ศึกษาบทบาทการมีส่วนร่วมของแต่ละภาคส่วนของการประกอบการธุรกิจท้องถิ่นของสหราชอาณาจักร ทั้งภาครัฐ และภาคเอกชน ในการนำแนวคิด “เศรษฐกิจคาร์บอนต่ำ” มาประยุกต์ใช้อย่างเป็นรูปธรรมในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ซึ่งพบว่าแม้ภาคเอกชนจะมีบทบาทสำคัญหลักในฐานะผู้นำแนวคิดไปใช้จริง แต่ภาครัฐเองก็ควรให้ความสำคัญในฐานะผู้ออกข้อกำหนด และนโยบายที่เกี่ยวข้อง ซึ่งหากขาดความชัดเจนในเรื่องดังกล่าวทำให้การนำแนวคิดมาปรับใช้ไม่เกดิผลลัพธ์อย่างที่ควรจะเป็น

นำเสนอการประยุกต์ใช้กรอบทฤษฎีเศรษฐกิจสังคม ในการพัฒนาท้องถิ่นและภูมิภาคที่ยั่งยืน โดยมองว่าธุรกิจเพื่อสังคมมีส่วนสำคัญในการสร้างนวัตกรรมในการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นและภูมิภาคอย่างยั่งยืน อีกทั้งยังศึกษามุมมองอื่นๆร่วมด้วย อาทิ อุปสรรคความท้าทาย, การแก้ไขปัญหาสังคมและสิ่งแวดล้อมผ่านรูปแบบธุรกิจ, การเติบโตทางเศรษฐกิจในท้องถิ่น, การสร้างงาน และการเสริมสร้างศักยภาพของชุมชน

ศึกษาการนำแนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนมาใช้ในการวางนโยบายท้องถิ่นอย่างไรให้สามารถนำไปสู่การปฏิบัติได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยเน้นความสำคัญของการร่วมมือระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสียท้องถิ่นต่างๆ รวมถึงหน่วยงานรัฐบาล ภาคเอกชน และองค์กรชุมชน เพื่อบรรลุผลการพัฒนาที่ยั่งยืน บทความยังกล่าวถึงอุปสรรคที่เครือข่ายเหล่านี้อาจต้องเผชิญ และได้นำเสนอแนวทางในการเสริมสร้างประสิทธิภาพ และส่งเสริมการพัฒนาที่ยั่งยืนในระดับท้องถิ่น

บทบาทสำคัญของธุรกิจชุมชนในการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นผ่านการสร้างเครือข่าย โดยเน้นถึงประโยชน์ของการร่วมมือกันระหว่างธุรกิจชุมชนและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอื่นๆ เช่น รัฐบาลท้องถิ่น, ธุรกิจ และองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร ทั้งยังสำรวจศักยภาพต่างๆ ที่เครือข่ายนี้สามารถส่งเสริมได้ อาทิ การสร้างงาน, การปรับปรุงห่วงโซ่อุปทาน และยกระดับมาตรฐานความเป็นอยู่ของชุมชน นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความท้าทายและโอกาสที่อาจเกิดขึ้น และแนะนำกลยุทธ์เพื่อเพิ่มผลกระทบเชิงบวกต่อชุมชน

ความสำคัญของการสร้างเครือข่ายองค์ความรู้ เพื่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนความรู้ในการส่งเสริมการพัฒนาที่ยั่งยืนในระดับท้องถิ่นระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในแต่ละภาคส่วน อาทิ วิสาหกิจท้องถิ่น, หน่วยงานรัฐบาล, สถาบันการศึกษา และองค์กรภาคประชาสังคม โดยการบูรณาการความรู้, ความเชี่ยวชาญ, ทรัพยากร, การสนับสนุนด้านความยั่งยืนทางสิ่งแวดล้อม และการรักษามรดกทางวัฒนธรรม อันนำไปสู่การพัฒนาแนวทางการปฏิบัติที่ยั่งยืนทั้งทางด้านสังคม, เศรษฐกิจ และสิ่งแวดล้อม

การสร้างเครือข่ายในภูมิภาคทางตอนเหนือของโปรตุเกสเพื่อให้เกิดความยั่งยืนในระดับภูมิภาค การสร้างเครือข่ายดังกล่าวสามารถกระตุ้นการพัฒนาในท้องถิ่นโดยส่งเสริมความร่วมมือ, การแบ่งปันทรัพยากร และการสร้างนวัตกรรมใหม่ๆ เพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันและความอยู่รอดของกลุ่มธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ซึ่งมีจำนวนค่อนข้างมาก และเป็นตัวแปรสำคัญในการยกระดับคุณภาพชีวิต รวมทั้งมีผลต่อเศรษฐกิจในระดับภูมิภาค

แนวทางในการส่งเสริมการพัฒนาอย่างยั่งยืนภายในวิสาหกิจท้องถิ่น โดยเน้นความสำคัญของการสร้างเครือข่ายที่เชื่อมโยงกัน, การเข้าในบทบาทของผู้มีส่วนร่วม, ส่งเสริมความร่วมมือระหว่างธุรกิจ, เพิ่มการพัฒนาทางเศรษฐกิจท้องถิ่น และสนับสนุนความยั่งยืนทางสิ่งแวดล้อม รวมทั้งศึกษาความท้าทายที่อาจเกิดขึ้น อาทิ ข้อจำกัดในการเข้าถึงทรัพยากร และการตลาด

ความสำคัญที่เพิ่มขึ้นของการรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมขององค์กร (CER) ในการดำเนินธุรกิจในยุคปัจจุบัน บทความได้เน้นถึงวิธีที่บริษัทต่างๆ ผสมผสานการคำนึงด้านสิ่งแวดล้อมเข้าไปในกระบวนการดำเนินงานเพื่อจัดการกับปัญหาต่างๆ อาทิ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ, มลพิษ และการขาดแคลนทรัพยากร ในบทความยังสำรวจกลยุทธ์ต่างๆ ที่ธุรกิจใช้เพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม เช่น การนำแนวทางการปฏิบัติที่ยั่งยืนมาใช้, การลงทุนในเทคโนโลยีสีเขียว และการมีส่วนร่วมในโครงการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร (CSR) รวมไปถึงประโยชน์ของ CER ซึ่งกล่าวถึงการปรับปรุงภาพลักษณ์ของแบรนด์, การประหยัดค่าใช้จ่าย, การปฏิบัติตามกฎระเบียบ และบทบาทของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งผู้บริโภค, นักลงทุน และรัฐบาล ในการผลักดันนโยบายต่างๆของบริษัทให้มุ่งไปสู่แนวทางการปฏิบัติที่ยั่งยืนมากขึ้น

สำรวจผลกระทบของการพัฒนาห่วงโซ่คุณค่า และการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น กรณีศึกษาชาวนาใน Asutuare ในเขต Shai-Osudoku ของประเทศกานา โดยการศึกษาบทบาทต่างๆของผู้เกี่ยวข้อง ผลลัพธ์จากการศึกษาการพัฒนาห่วงโซ่คุณค่า และการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นมีส่วนช่วยในการสร้างงาน การปรับปรุงรายได้ และการลดความยากจน การศึกษานี้ยังเผยให้เห็นถึงความท้าทาย เช่น การเข้าถึงแหล่งเงินทุนที่จำกัด, สิ่งอำนวยความสะดวกในการแปรรูปที่ไม่เพียงพอ และโครงสร้างพื้นฐานที่ดี ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อศักยภาพอย่างเต็มที่ของการพัฒนา

การสำรวจห่วงโซ่คุณค่าของเหลือจากมะพร้าวในประเทศกานาโดยมองหาความเป็นไปได้ในการนำมาใช้ประโยขน์เพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจหมุนเวียนและการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น โดยกล่าวถึงวิธีในการนำของเหลือจากมะพร้าวที่ถูกทิ้งมาแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีมูลค่า ลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสร้างโอกาสทางเศรษฐกิจ โดยตรวจสอบขั้นตอนต่างๆ ของห่วงโซ่คุณค่าของเศษกะทิตั้งแต่การเก็บรวบรวม การแปรรูป และการตลาดการศึกษานี้ยังเน้นย้ำบทบาทของการรวมมือกันระหว่างหน่วยงานต่างๆที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งการใช้นวัตกรรมต่างๆ ซึ่งจะนำไปสู่การสร้างงาน, การยกระดับคุณภาพชีวิต และการพัฒนาอย่างยั่งยืนให้แก่ธุรกิจท้องถิ่น

ความสำคัญของความต้องการผลิตภัณฑ์และบริการทางการเงินที่เหมาะสมกับความต้องการของ SMEs ผ่านโครงสร้างการเงินขนาดเล็กให้กับธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) โดยเน้นการสนับสนุนทางการเงินที่เข้าถึงได้สำหรับ SMEs ซึ่งจะช่วยส่งเสริมการเติบโต, การสร้างนวัตกรรม และเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน ทั้งยังมีส่วนช่วยให้สามารถลงทุนในด้านการวิจัยและพัฒนา, ปรับปรุงการจัดการธุรกิจ และเพิ่มประสิทธิภาพการสร้างแบรนด์ กรณีศึกษา West Java อินโดนีเซีย